பூக்களின் சொந்தக்காரியே!

தோழியே!!

மறைந்தாயோ என்னை? - இல்லை

மறக்கடிக்கபட்டாயோ?

என் கவலைகள் மறந்து

மனம் விட்டு பேச

மணிக் கணக்கில் 

அரட்டை என்னும் பெயரில்

ஆயிரம் கதை சொல்லி

குதுகலித்திடும் அலைபேசிகள்

சலனமின்றி சமாதியானது

உன் மெளனத்தினால்,

தொலைவாகி போனதால்

தொலைந்து போனதா 

உன் இதயம்...?

நெருங்கிட நினைத்தாலும்

வார்த்தையால் வெடிக்கிறாய்

உதிர்ந்திடும் நிமிடங்களில்

சிலிர்த்திடும் சினங்களினால்

சின்னாபின்னமாகிறது

நட்பின் ஆயுள்.

அறியாமையில் நீயூம்

ஆணவத்தில் நான் மட்டுமோ?

பூக்களுக்கு சொந்தகாரியே!

மென்மையான உன் இதயம்

அணுகுண்டாய் மாறும்

அபாயநிலை அறியாயோ?

மனம் விட்டு பேச

ஆயிரம் கதைகள்

சிந்தியே கிடக்கிறது - ஆகையால்

சிதறுகிறது என் மனம்.

சோகங்களை மட்டும் - எனக்கு

வரமாய் தந்துவிட்டு சென்றதினால்

நாடி தளர்த்து,

உடல் சோர்த்து

உயிர் போகும் வரை

ஓயப்போவதில்லை

என் புலம்பலும்.....