நடக்க நினைக்கிறேன்
பாதை எங்கும் இருளாக
உறங்க நினைக்கிறேன
படுக்கையெல்லம் முட்களாக
வாழ நினைக்கிறேன்
எங்கும் சூனியமாக
அன்பைத் தேடுகிறேன்
எல்லாம் ஏமாற்றமாக
திசைகள் இன்றி
தவிக்கும் படகு போல
தவிக்கிறேன் நானும்
தனிமரமாய்....
22 comments:
வரிகளில்
தவிப்பின் ஏக்கங்கள்
கவிதை அருமை தோழி
ஏன்? எதுக்கு?
நல்லாயிருக்கு! என்னமோ எனக்கு இன்னிக்கு, இப்போ நிறையப்பிடிச்சிருக்கு இந்தக் கவிதை!
மிகவும் சோகமான வரிகள்.
விரைவில் சோகம் மறைந்து
சுகம் கிடைக்க வாழ்த்துகள்.
சோகமான கவிதை.
நல்லாயிருக்கு!
சோகமான காதல்,கவிதை படிப்பதற்கு எப்போதும் ஒரு வித சுகமாக இருக்கும் ஆனால் நிஜவாழ்வில் கசக்கும். உங்கள் கவிதையின் சோகம் எனக்கு பிடித்து இருக்கிறது
மனம் நெகிழ்ந்தது! இதுவும் கடந்து போகும்!
சோகம்
சோகம்
மெளனம்
திசைகள் இன்றி
தவிக்கும் படகு போல
இந்தப் படிமம் கவிதையை கரை சேர்த்து விட்டது..
அருமையான கவிதை
@செய்தாலிவருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி செய்தாலி
@ஜீ...அப்படியா நல்லது... வணரகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி ஜீ
@வை.கோபாலகிருஷ்ணன் வருகைக்கும் வாழத்தியமைக்கும் நன்றி சகோ
@Rathnavelவருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி
@Rishvanவருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி Rishvan
@Avargal Unmaigalவருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி சகோ
@திண்டுக்கல் தனபாலன் ம்ம் உண்மைதான் நன்றி சகோ
@thirumathi bs sridhar வருகைக்கும் கருத்துக்கும். நன்றி சகோ
@ரிஷபன் நன்றி ரிஷபன்.
@Mohamed Ahsan நன்றி Ahsan
Post a Comment