அன்று .! இன்று.!

அன்று .!

கண்ணாடி யன்னலூடே 

பார்வையினை சிதறவிட்டு

முன்னாடி நடந்தவற்றை

தன்  நாடியில் கைவைத்து

தன் தலையெழுத்தை எண்ணி
தனித்திருந்து யோசித்தாள்.!

இன்று.!

முன்னாடியெல்லாம் யன்னலுனூடே
அவள்  கண் நாடி நிற்பது 

தன்னவன்   வருகையினை..

இந்நாளில் அவள் கண்கள் நாடி நிற்பது
கண்ணாளன் வருவானா? இல்லையேல்
காத்திருப்பு தொடருமா?

மனப்பாரம் கூடியே 

மனச்சோர்வில் அவள்.!

அன்று .!

கடற்கரை மணலிலே

இரு கைகோர்த்து நடந்து.!

இம்சைகள் பல புரிந்து

இரு இதயம் பேசிடும் எதிர்கால 

வாழ்வை எண்ணி..

இன்று.!

இருவர் கைகோர்த்து 

இசைந்து நடந்த கடற்கரையில்

இன்னிசையாய் கடற்காற்று 

கீதமாய் அவன் நினைவு

கீறுகின்றது அவள் மனதை...!

அன்று .!

அவளுடன் அவன் இருக்கையில் 

அன்பெனும் மழையிலே

நித்தம் நனைந்தாள் மகிழ்விலே.!

இன்று.!

 தென்றல் வருடையில்

உள்ளத்து நினைவுகளில்

தென்னவன் வருடலாய்

சிலிர்த்திடும் அவளுள்ளம்...!

 அன்று .!
 இரவினிலே தனிமை தேடி

தொலைபேசி வழி அவனை தேடி

செவிவழி அவன் குரல்கேட்டு

செவ்விதழில் புன்னகையும்

சேர்ந்திருக்கும் என்நாளும்.!

 இன்று.!

கட்டுமரமாய் கவலைகள் சுமந்து

பகலெனும் நதிகடந்து

இரவெனும் கரைசேர்ந்து

தனித்திருந்து அழுதிடுவாள்...

யாரறிவார் அவள் துன்பம்.!

அன்றய நினைவுகளை மீட்டிய படி அவள் தன் வேலைகளை செய்து முடித்தாள்.

                     ஜெனனி குடும்பத்தில் முத்த பொண்ணு 2 தம்பி 1 தங்கை. பெற்றோர் சொல்லே வேதவாக்காய் ஏற்று நடப்பவள். படிப்பே உலகமென இருந்தாள். கிராமத்தில் பள்ளியில் படித்து  சிறந்த பெறுபேறுகள் பெற்றாள்.  மேற்படிப்பிற்காக நகரம் செல்லவேண்டும். மேற்படிப்பை தொடர முடியுமா என அவள் மனதுள் கேள்விகள் பல குடும்ப வறுமையே அதற்கு காரணம். தந்தை மகளின் படிப்பில் மிகவும் ஆர்வம் காட்டினார். அவளின் மேற்படிப்பிற்காக தந்தை தன் கெளரவத்தை தள்ளி வைத்து உடன் பிறப்பிகளிடம் உதவிகேட்டார்  அவர்கள் மறுத்தனர். தந்தை மனம் சோரவில்லை தொடர்ந்து தனது நண்பன் ஒருவனிடம் உதவி கேட்டார் கிடைத்ததும் குடும்பமே சந்தோஷத்தில்.  

                                                                                இருப்பினும் பணத்தைவிட பெரும் பிரச்சனையாக அவள் நகரத்தில் தங்குமிடப் பிரச்சனை நகரத்தில் உறவுகள் யாருமில்லை. பல்கலைகழக விடுதியில் தங்க முடிவுசெய்து மேற்படிப்பை தொடங்க ஆரம்பித்தாள்....

(தொடரும்......)